Hij bekleedt, verfraait en vervormt het menselijk lichaam door te experimenteren met nieuwe materialen en technieken. Vervolgens presenteert hij die verfraaide lichamen via videoperformances, foto’s en installaties. Je kunt zijn werk nu zien én ervaren in het Stedelijk Museum in Den Bosch.
Tekst: Franke van Hoeven
Je expositie heet Future Bodies. Wat is de rode draad?
‘De tentoonstelling heeft het menselijk lichaam als thema en bestaat uit verschillende ruimtes. De
ruimtes zijn afgebakend, maar je kunt er wel doorheen ‘vloeien’. Het lichaam komt steeds op een
andere manier in die verschillende ruimtes terug. In de ene zaal staan videowerk en sculpturen, in de
andere is alleen video te zien en in weer een andere staat een latex bed.’
Ja, dat latex bed. Gaan mensen daar ook echt in liggen?
‘Dat is wel de bedoeling. We hebben de installatie ingesteld met een sound shower van boven. Zo
kun je geluid heel gericht weergeven. Als je erin ligt, kun je een film bekijken en hoor je het geluid
heel goed.’
Wat vind jij zelf het paradepaardje?
‘Het begin vind ik steengoed. Je komt binnen bij Digital Artifacts, een project dat ik heb gedaan met
hete wax en kouder water, dat op de huid uitkristalliseert. Het is een soort 3D-jurk of -silhouet dat als
het ware groeit op het lichaam.’
Hoe zijn de reacties tot nu toe?
‘Heel goed, van zowel mensen uit het vak als de bezoekers. Als ik er zelf rondloop, merk ik soms wat
aarzeling bij de iets oudere bezoeker. Want voor één keer mogen ze opeens wél veel in het
museum. Je kunt mijn werk aanraken, of ergens op gaan zitten, meedoen. Ook word je als bezoeker
bijna aangevallen door werk dat naar je toekomt. Jonger publiek is iets interactiever merk ik, dat
heeft via social media ook al meer meegekregen van wat wel en niet mag tijdens de expo.’
Het thema is het lichaam. Wat is je fascinatie daarmee?
‘De combinatie van lichaam en materiaal is iets instinctiefs. Je kunt er heel effectief een gevoel mee overbrengen, door mensen de ervaring van het materiaal te laten ondergaan zónder dat ze zelf het
onderwerp zijn. Iedereen heeft een lichaam, dus je kunt je inbeelden hoe de persoon in het
kunstwerk zich voelt en op die manier emoties benoemen.’
Wat is je favoriete materiaal om te werken?
‘Latex! Door de manier waarop je het kunt aanbrengen. Het droogt toch wel, en het ligt heel erg dicht op de huid, letterlijk. De laatste tijd werk ik met siliconen, ook geweldig. Dat kun je nog net iets meer sturen.’
Lady Gaga droeg jouw slime dress. Hoe kwam je met haar in contact?
‘Onze samenwerking kwam voort uit het project Lucyandbart, dat veel aandacht uit de mode- en
fotografiewereld kreeg. Fotograaf Nick Knight, die veel met Lady Gaga werkt, wilde iets met aliens,
geboorte. Zo kwam ik op het idee iets met slijm te doen.’
Hoe vond Lady Gaga het om jouw slijm te ‘dragen’?
‘Ze ging er helemaal voor. Twee uur lang hebben we verschillende silhouetten, kleuren en technieken
geprobeerd om het slijm aan te brengen. Opblazen, draperen, je kunt er van alles mee. Het was leuk dat ze tot het uiterste ging. Ze had niet door wat ze droeg, en was onder de indruk toen ze het resultaat, de foto’s, zag.’
En je andere modellen, waar haal je die vandaan?
‘In het begin waren kunstenares Lucy McRae en ik zelf het onderwerp. Later stapte ik over op dansers. Zij weten veel over beweging, driedimensionaal zijn, dat werkt heel goed. Verder werk ik met mensen die ik ken en soms melden mensen zichzelf aan via de mail.’
Tot slot: heb je nog grote dromen voor de toekomst?
‘Ja, het lijkt me interessant om meer met dans te doen. En misschien zou ik op een iets grotere schaal
kunnen werken, met architectuur. Huiden voor gebouwen maken, zoiets zie ik wel voor me.’
Future Bodies, Bart Hess, Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch, nog te zien t/m 1 oktober 2017
